در این کارگاه که به مدت 4 ساعت و با حضور جمعی از دانشجویان دانشگاه های استان برگزار شد، حجت الاسلام و المسلمين عباس آزاد، روانشناس و مشاور خانواده، مربی مهارت های زندگی، عضو شورای آموزشی و پژوهشی پژوهشکده  سبک زندگی اسلامی به بررسی ابعاد مختلف استفاده از فضای مجازی و مدیریت آن در خانواده پرداختند.

وی در خصوص ویژگی‌های فضای مجازی، گفت: این فضا، عرصه‌ای برای یادگیری به وجود آورده است و هر چیزی از دانش، مهارت و اطلاعات که بخواهیم فرا بگیریم، از طریق فضای مجازی آن را دنبال می‌کنیم. از طرف دیگر، فضای مجازی ارتباطات بشر را به حداکثر رسانده است و تقریباً جایی در دنیا وجود ندارد که نتوان به آن دسترسی پیدا کرد.

ایشان ادامه داد: یکی از چالش‌های جدی، اتلاف وقت و نامتوازن شدن رفتار انسان است. گاهی مواقع ما نیمی از روز را در فضای مجازی سیر می‌کنیم و بخش زیادی از این زمان به بطالت می‌گذرد، چون نمی‌دانیم دنبال چه می‌گردیم و توان استفاده از این فرصت را نداریم.

چالش دوم و جدی‌تر، آسیب‌های جسمی و روانی است. وقتی دائماً و بدون رعایت مقررات و ضوابط منطقی درگیر فضای مجازی باشیم، دچار آسیب‌های جسمی و به خصوص آسیب‌های روحی و روانی می‌شویم. چالش سوم که جدی‌تر از چالش دوم محسوب می‌شود و بشر هنوز به راهکار منطقی برای آن دست پیدا نکرده، انحراف است. در واقع فضای مجازی زمینه‌ای برای انحراف انسان در حوزه‌های جنسی، فکری، فرهنگی، اعتقادی، رفتاری، اخلاقی و اجتماعی فراهم می‌کند. در دنیا، شرکت‌های بزرگی هستند که برای جلوگیری از انحراف، مدل‌سازی انجام داده و نرم‌افزارهای پیشرفته و الگوریتم‌های پیچیده تولید و طراحی می‌کنند تا بتوانند بخشی از این انحرافات را کاهش دهند، ولی بخش دیگر به انسان و اراده‌اش برمی‌گردد که باید تقویت شود.

ایشان برای کنترل فضای مجازی در محیط خانواده چند راهکار را پیشنهاد دادند:

اول این که والدین و بزرگترها از فضای مجازی درک درستی پیدا کنند. متأسفانه درک ما نسبت به فضای مجازی درست نیست و ناکافی است و پیچیدگی‌ها، بزرگی و غیرقابل پرهیز و فراگیر بودن فضای مجازی را درک نکرده‌ایم.

این که باید مهارت‌های استفاده از فضای مجازی را یاد بگیریم. این مهارت‌ها به تولید، کنشگری، انتشار و ارتباط مربوط می‌شود. والدین قدرت برنامه‌ریزی پیدا کنند. همه مسائل فقط در داخل فضای مجازی خلاصه نمی‌شود، بلکه برخی از آنها نیز از بیرون حاکم بر این فضا بوده و آن، قدرت و توان تنظیم برنامه برای فرزندان، نظارت بر آن و مواجهه با مشکلات احتمالی است.

والدین باید روحیات، علایق، توانمندی‌ها و محیط رشد و زندگی فرزندان خود را درک کنند و بدانند که بچه‌های امروز مثل آنها نیستند، بلکه متعلق به نسل و فضایی نو هستند، واقعیت این است که والدین به فضای مجازی مهاجرت کرده‌اند، ولی بچه‌ها در این فضا بزرگ شده و رشد کرده‌اند، یعنی با ما متفاوتند و شرایط خاصی دارند.

در  پایان نیز جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد.