احمدی کارگاه را با اشعاری از سعدی در بابت حکمت آغاز کرد و گفت: ابونصر فارابی در بسیاری از علوم زمان خود متبحّر بود، به گونه‏ای که در برخی از علوم، بینان گذار بود. وی لقب معلم ثانی را داشت و شیعی مذهب بود.

وی ادامه داد: این فیلسوف گرانقدر علاقه ی بسیاری به یادگیری فلسفه داشت و این امر سبب شد تا وی برای فراگیری این علم راهی بغداد شود و سال های زیادی را در آنجا صرف مطالعه و کسب معرفت کند و با بهره گیری از استادان برجسته ی آن روزگار علوم گوناگون را فرا گیرد. از میان علوم مختلف بیشترین تخصص را در زمینه ی فلسفه، منطق و زیست داشت، ابونصر فارابی نخستین فیلسوف اسلامی است که به ترجمه ی آثار علمی و حکمت یونان به زبان عربی پرداخت. وی کتاب های ارسطو را بسیار دقیق مطالعه و پس از بارها خواندن و تفکر عمیق به آنان اشراف کامل پیدا کرد.

احمدی ادامه داد: آموزه های دینی بر تفکر فلسفی ابونصر فارابی بسیار تاثیرگذار بود؛ او یافته های عقلی خویش را با آن هماهنگ ساخت و اینگونه راه نوینی را در مکتب فلسفی آن دوره بنیان نهاد.

معاون پژوهشی حوزه علمیه امام خامنه ای گفت: فارابی نظرات ابداعی در موارد مختلف دارد که درباره نوآوری‌های او فرصت پرداختن به آنها نیست. وی قائل به قدمت عالم است و با دادن نظریات خود به تبیین عقلی خلقت عالم به نحوی که بحث قدمت هم در آن باشد، بپردازد. او تلاش می‌کند بین مابعدالطبیعه و الهیات آشتی بدهد و از نظریه صدور نوافلاطونی‌ها استفاده می‌کند و با مفهوم عقل فعال، برخی از مشکلات دینداری فیلسوفانه را حل کند و بحث وحدت و کثرت را حل می‌کند و وجود پیامبر را متصل به عقل فعال می‌داند.

وی در پایان این کارگاه گفت: فلسفه وجودی مدینه فاضله فارابی، رساندن انسان‌ها به سعادت است. همچنان‌که هدف غایی ریاست در مدینه، تسهیل راه‌های تحصیل سعادت برای اهل آن است. ازاین‌رو، درک جامع از فلسفه مدنی فارابی، وابسته به شناخت مفهوم سعادت در نظام فکری او دارد. سعادت در منظومه فلسفی وی، با نظریه معرفت وی پیوند دارد. اداره غایی مدینه به دست خدایی است که عقل فعال را فرشته نگهبان مدینه و واسطه انتقال فیض او به قوای ناطقه و متخیله رئیس از طریق او، به جمیع اهالی مدینه قرار داده است. سعادت، پاداش کار نیک و ترک کار زشت نیست، بلکه نتیجه آن است، به‌عبارت دیگر، معلول فضیلت و از سنخ آن است.

در پایان نیز جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد.