در این جلسهٔ ۲ ساعته، قاسم لنگری، کارشناس ارشد مشاوره و مدرس کارگاه، به بررسی چالشهای پیش روی والدین در استفاده فرزندان از فضای مجازی پرداخت. اهم موارد ذکر شده در کارگاه به شرج ذیل است:

میزان حضور دانش آموزان در فضای مجازی و پرسه زدن آنها در شبکه‌های اجتماعی؛ یکی از موضوعاتی است که می‌توان آن را به لیست دغدغه‌های اصلی والدین اضافه کرد.

اوقات فراغت کارکردهای زیادی را در بر دارد. از جمله: فرصتی برای شکوفایی استعدادها و کسب توانمندی‌های لازم زندگی آینده، فرصتی جهت تجدید قوا، پرورش قوه خلاقیت وابتکارهمچنین مهارت آموزی، فرصتی جهت اصلاح رفتار، رشد و تعالی شخصیت انسانی، فرصتی جهت اشاعه فرهنگ عمومی، دینی وملی وبراین اساس نیاز است که مسوولان جامعه و خانواده ها؛ نوجوانان وجوانان را درخصوص گذاران اوقات فراغتشان هدایت و راهنمایی کنند و با برنامه ریزی صحیح آنها را از ورود بی‌رویه واستفاده نامطلوب فضای مجازی وشبکه‌های اجتماعی که تاثیرات مخربی را برهویت انسانی آنها خواهد داشت پیشگیری کنند.

امروزه تحقیقات نشان داده است که بیش از۴۴درصد جوانان و نوجوانان اوقات فراغت خود را با ورود به فضای مجازی واستفاده از اینترنت، ۳۵ درصد با بازی‌های رایانه‌ای و گوش دادن به موسیقی و کمتراز ۱۷ درصدشان با استفاده از تلویزیون و برنامه‌های آن اوقات فراغتشان را سپری می‌کنند.

در فضای مجازی چهار حوزه آسیب وجود دارد که بیشترین جرایم و تخلفات وسوء استفاده‌ها در راستای این چهار حوزه انجام می‌شود:

-  حوزه خشونت که از طریق بازی‌های رایانه ای، روان فرزندان را تهدید می‌کند.

-  حوزه فحشا و فساد که بی‌عفتی و بی‌بند باری را ترویج می‌کند.

-  حوزه اعتیاد و گرایش به سوءمصرف مواد مخدر وداروهای روان گردان وحتی اعتیاد ورود به فضای مجازی است.

-  حوزه کلاهبرداری که دراستفاده فضای مجازی باید مراقب این حوزه‌ها باشند.

ورود افراطی به فضای مجازی باعث کاهش روابط اجتماعی و ایجاد افسردگی درجوانان و نوجوانان خواهد شد و از سوی دیگر موجب بروز مشکلات در روابط اعضای خانواده از جمله ایجاد تنش، مشاجره و درگیری شده که باعث ایجاد بی‌حرمتی و کاهش اعتماد به بزرگ تر‌ها به ویژه والدین خواهد شد.

لذا توصیه می‌شود، ارتباطات و گفت و گوهای حضوری اعضای خانواده در فضای خانواده بیشتر شده و گفتمان‌های خانوادگی تشکیل شود، همچنین روابط با اطرافیان و اقوام افزایش یابد و جلساتی ویژه به دور از موبایل و تکنولوژی درفضای خانوادگی تشکیل شده، تا ارتباطات حضوری و صمیمیت‌های خانوادگی گسترش یابد.

راهکار‌های دوری دانش آموزان و کاهش آسیب ها  :

-اولین توصیه گسترش روابط اجتماعی وتقویت این روابط با شیوه‌های مختلف (بر گزاری جلسات، حل مسائل بدون وجود موبایل، خاموشی موبایل درمهمانی‌ها و صحبت رودرو و حضوری و…) است.

-توصیه دیگر آموزش‌های لازم به خانواده و جوانان به خصوص آشنایی بیشتر والدین به این فضاها وکنار گذاشتن ارتباطات سنتی، راهنمایی و صحبت با فرزندان درخصوص استفاده بهینه ازشبکه‌ها مجازی و برقراری ارتباط محکم و استواروصمیمی با فرزندان.

-  تقویت باورهای دینی واعتقادی خود دربین خانواده، با پررنگ شدن این باورها بچه‌ها کمتردرمعرض آسیب‌های فضای اینترنت قرارمی گیرند.

-  قراردادان رایانه خانوادگی درمحلی که برای همه قابل مشاهده ودردسترس باشد.

-یک ساعت مختص اینترنت و بازی‌های رایانه‌ایبرای کودکان درطول شبانه روز است که والدین خودشان بازی‌های رایانه‌ایرا برای کودکان انتخاب کنند.

-بازی‌های رایانه خشن عاملی مهم درافزایش میزان خشونت کودکان است تا جایی که امکان دارد از انتخاب این بازی‌ها پیشگیری کرده وانتخاب برنامه‌ها متناسب با سن و مورد علاقه فرزندان باشد.

-  پر کردن اوقات فراغت فرزندان با ورزش، مهارت آموزی و… و دوری از ایجاد فرصت بیکاری برای آنان، دراین صورت دانش آموزان تا پایان تحصیلات عمومی حداقل سه مهارت شغلی رامی آموزند و همین امرموجب شده تا درآینده بیکار نشوند.

-  سرمایه گذاری برای اشتغال کودکان درآینده که لازمه تحققق این امرکسب مهارت‌ها در زمان اوقات فراغت است.

-آموزش آسیب‌ها وتهدید‌های فضای مجازی به فرزندان برای کمک به استفاده ایمن از اینترنت است تا آنها اطلاعات شخصی خود وخانواده را دراختیاردیگران قرارندهند.

در  پایان نیز جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد.